Staroświecki dżem wiśniowy, długo smażony.

      Dzisiaj przedstawię przepis na dżem z wiśni, taki długo smażony, staroświecki, czyli taki jaki robiła moja babcia. Jest gęsty, aksamitny, a smak po prostu zniewala. Idealny na kanapki, choć ja pewnie nadzieję nim rogale drożdżowe lub naleśniki. Polecam.

Składniki na staroświecki dżem wiśniowy, długo smażony
4 kg wiśni
1 kg cukru
     Wiśnie myjemy, drylujemy (ja nie znoszę drylowania, więc gotowałam ja z pestkami), wkładamy do dużego garnka, przykrywamy i zagotowujemy. Gotujemy na małym ogniu około 15 minut, po tym czasie odlewamy nadmiar soku z garnka (ja przygotowałam z niego kompot), studzimy owoce (jeśli ktoś ich nie wydryluje, tak jak ja, to gdy wiśnie są już letnie wykładam je partiami na sito lub durszlak i przecieram, wyjmując pestki. Ja zamiast sita używam takiego metalowego koszyczka, co się w nim smaży w głębokim oleju, ma duże utwory co przyśpiesza pracę i dżem nie jest papkowaty). Odkładamy pokrywkę, już nam się nie przyda. Włączamy grzanie i doprowadzamy dżem do wrzenia, gotujemy 20 minut, studzimy przez noc. Kolejnego dnia znowu doprowadzamy do wrzenia, chwilę gotujemy i studzimy. Zimny dżem znowu doprowadzamy do wrzenia, a gdy zaczyna nabierać odpowiedniej konsystencji dosypujemy cukier do smaku, chwilę gotujemy, często mieszając, studzimy. Kolejnego dnia znowu smażymy dżem około 10 minut, często mieszając. Przygotowujemy słoiczki (wyparzamy i wycieramy) i napełniamy je gorącym dżemem, zakręcamy, stawiamy do góry dnem i pozostawiamy do wystudzenia. Gotowe!